ΕΥΘΕΩΣ
Σε λίγους μήνες συμπληρώνονται 90 χρόνια από το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, το οποίο διεξάχθηκε «κουτσουρουμένο» λόγω της απόφασης των Ολυμπιακού, ΠΑΟ και ΑΕΚ να μη συμμετάσχουν ένεκα διαφωνιών με την ΕΠΟ. Στις εννιά δεκαετίες που μεσολάβησαν ως σήμερα, εμφανίστηκαν στα ελληνικά γήπεδα πολλοί σπουδαίοι παίκτες που ο καθένας στις δόξες του διεκδίκησε τον άτυπο τίτλο του «κορυφαίου όλων των εποχών». Κι ενώ μπορούν να γίνουν αέναες συζητήσεις για το ποιος ήταν/είναι ο «κορυφαίος», όταν η κουβέντα φτάνει στο ποιος ήταν ο πληρέστερος, ουδείς τολμά να διαφωνήσει. Είτε γιατί τον είδε με τα μάτια του, είτε γιατί δεν άκουσε ποτέ κανέναν να ισχυρίζεται κάτι διαφορετικό…
Ο αείμνηστος Θεόδωρος Νικολαΐδης χαρακτήριζε τον Τάκη Λουκανίδη ως τον «μεγαλύτερο Έλληνα παίκτη που δε φόρεσε ποτέ τη φανέλα του Ολυμπιακού», αναγνωρίζοντάς τον ως τον πιο πληθωρικό διαχρονικά. Η μάχη που έδωσε μέσα από το «ΦΩΣ» προκειμένου να τον δει στα ερυθρόλευκα δεν είχε αίσιο τέλος και η μετέπειτα πορεία του Δραμινού άσου επιβεβαίωσε κάθε του «φοβία»: ο Λουκανίδης αποδείχθηκε μεγάλο κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό, συνεισφέροντας καταλυτικά στο παιχνίδι των «πρασίνων». Μέχρι να εμφανιστεί «του Μπούκοβι η ομαδάρα», ο Θρύλος δεν είχε καταφέρει ποτέ να βάλει από κάτω του τον «αιώνιο» σε καθεστώς Α’ εθνικής. Οι λόγοι δεν ήταν πάντοτε μονάχα αγωνιστικοί, κάτι που διαπιστώνεται εύκολα και από τον τρόπο με τον οποίο ο ΠΑΟ απέκτησε τον πληρέστερο Έλληνα ποδοσφαιριστή στην ιστορία. Τον άνθρωπο που από τα χρόνια της Δόξας Δράμας ακόμη, είχε προλάβει να αγωνιστεί από σέντερ φορ μέχρι τερματοφύλακας και εννοείται σε όλες τις ενδιάμεσες θέσεις της ενδεκάδας… «Λίγα λόγια για το έργον» Η Δόξα Δράμας του δεύτερου μισού της δεκαετίας του ’50 ήταν μια πολύ δυνατή ομάδα που έφτασε δυο συνεχόμενες φορές στον τελικό του κυπέλλου (1958, 1959). Σε ένα σύνολο γεμάτο ταλέντο, ο Νεοτάκης (αυτό είναι το βαφτιστικό του) Λουκανίδης έστεκε με άνεση πάνω από οποιονδήποτε συμπαίκτη του. Και γι’ αυτό το λόγο το «ΠΟΚ» ξεκίνησε τις προσπάθειες για την απόκτησή του. Επισήμως, η ΑΕΚ ήταν εκείνη που έκανε την αρχή το 1959, αλλά η απόπειρά της βρήκε τοίχο όταν οι οπαδοί της Δόξας ανάγκασαν τη διοίκηση της ομάδας τους να υπαναχωρήσει, όπως συνέβη και στην περίπτωση του ΠΑΟ δυο χρόνια αργότερα. Και το ίδιο θα συνέβαινε εσαεί, αν δε μεσολαβούσαν εντονότατες «παρασκηνιακές κινήσεις» που έφεραν τη Δόξα Δράμας προ τετελεσμένων γεγονότων. Είπαμε, η υπεροχή του ΠΑΟ έναντι του Ολυμπιακού (και των υπολοίπων ομάδων) στα πρώτα χρόνια της Α’ εθνικής δεν οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο σε όσα διαδραματίζονταν εντός γηπέδων… Ερυθρόλευκος για δυο ματς! «Μια καταπληκτική πληροφορίαν μεταδίδομεν σήμερον. Ο Τάκης Λουκανίδης θα αγωνισθή με τον Ολυμπιακόν εναντίον της Μίλαν! Η είδησις, γνωσθείσα χθες την νύκτα εις ευρύ κύκλον φιλάθλων, προεκάλεσε τρομακτικήν εντύπωσιν. Το όλον θέμα έχει ως εξής: ο δημοφιλής διεθνής ευρισκόμενος χθες εις Αθήνας ήλθεν εις επαφήν με εξωκοινοβουλευτικούς (σ.σ. εξωδιοικητικούς) παράγοντας της πρωταθλητρίας Ελλάδος, οι οποίοι, τον ηρώτησαν εάν θα εδέχετο να αγωνισθή με τον Ολυμπιακόν εις τους αγώνας του εναντίον της Μίλαν». Ακριβώς έτσι ξεκινούσε το επίμαχο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «ΦΩΤΟΣ» στις 27 Ιουλίου 1959, σύμφωνα με το οποίο υπήρχε – βάσει κανονισμών – η δυνατότητα μιας προσωρινής μεταγραφής (εν προκειμένω για δυο ματς) και στη συνέχεια ο παίκτης να επιστρέψει στην ομάδα που ανήκε εξαρχής. Κάτι που είχε συμβεί στο παρελθόν και με τον Κώστα Λινοξυλάκη, μεταξύ άλλων. Μέχρι και συμβολαιογραφική πράξη θα υπογραφόταν ώστε να είναι απολύτως εξασφαλισμένη η Δόξα Δράμας, ωστόσο η συγκεκριμένη ιδέα δεν υλοποιήθηκε ποτέ… Ένα όνομα, μια φίρμα… υποδημάτων! Από τις αρχές του 1961 η ΑΕΚ φαινόταν να έχει πάρει κεφάλι στην κούρσα για την απόκτηση του Τάκη Λουκανίδη. Την ώρα που η διοίκησή της είχε διαμηνύσει στη Δόξα «τον θέλουμε με κάθε κόστος» αποφασισμένη πληρώσει αδρά, ο γενικός αρχηγός της Ένωσης, Δ. Σεβαστάκης υλοποιούσε την υπόσχεση που από καιρό είχε δώσει στον παίκτη: το κατάστημα υποδημάτων στη γωνία Πατησίων και Χέυδεν θα έβρισκε συνέταιρους τους δυο άντρες και κάπως έτσι θα εξασφαλιζόταν το μέλλον του Λουκανίδη μετά το τέλος της καριέρας του. Η πινακίδα «ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ – ΛΟΥΚΑΝΙΔΗΣ» προλόγιζε τον συνεταιρισμό των δυο και ταυτόχρονα τη μεταγραφή του Τάκη στην ΑΕΚ, εντούτοις τα πράγματα άλλαξαν όταν μπήκαν στη μέση τα «μεγάλα μέσα». Η πληροφορία πως «μεγάλος σύλλογος» του προσφέρει 700.000 δραχμές εμμέσως επαληθεύτηκε από τη στάση του παίκτη, ο οποίος επικαλέστηκε διάφορες προφάσεις προκειμένου να σπάσει τη συμφωνία του με τον Σεβαστάκη και την ΑΕΚ. Ποιος να ήταν άραγε εκείνος που τον είχε πλησιάσει; Τα παραμύθια της Χαλιμάς Στις αρχές Ιουλίου του 1961 η διοίκηση της Δόξας συνεδρίασε για ακόμα μια φορά με αντικείμενο την ενδεχόμενη παραχώρηση του Λουκανίδη. Σε εκείνο το συμβούλιο αναγνώστηκαν επιστολές εκ μέρους της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού, οι οποίοι ζητούσαν επισήμως το… χέρι και τα πόδια του 24χρονου πια παίκτη. Χιλιάδες κόσμου έξω από τα γραφεία φρόντισαν να «εξασφαλίσουν» ότι ο Τάκης θα παρέμενε στην ομάδα τους, με την απάντηση του συλλόγου να είναι εκ νέου αρνητική. Λίγες μέρες αργότερα εμφανίστηκε από το πουθενά μια υποτιθέμενη πρόταση από τη Φενερμπαχτσέ, ώστε να αναγκαστεί η δραμινή ομάδα να του δώσει την ελευθέρας του. Όχι βέβαια για να υπογράψει στους Τούρκους (οι οποίοι δεν είχα ιδέα για το τι συνέβαινε), αλλά για να πάει στον ΠΑΟ που είχε σκηνοθετήσει όλη αυτή την παρωδία… Το «ΦΩΣ» στηλίτευσε με καυστικό τρόπο τις «πράσινες» πρακτικές, δίχως καν να αναφέρει το ευκόλως εννοούμενο όνομα του Παναθηναϊκού. Ακριβώς μια εβδομάδα αργότερα το «ευαγγέλιο» κυκλοφόρησε με βασικό θέμα την αποκάλυψη του «Βήματος» την προηγούμενη μέρα, βάσει της οποίας ουσιαστικά επρόκειτο να χρηματιστεί παράγοντας της Δόξας προκειμένου να τελειώσει τη δουλειά. «Ένα λαμπρό παιδί εκτίθεται ανεπανόρθωτα, παρασυρόμενον από κακούς φιλάθλους. Η Δράμα οφείλει να τον αποσπάση από τας φθοροποιούς αγκάλας των δήθεν φίλων του και να τον επαναφέρη και πάλιν εις τους κόλπους της», έλεγε η «νουθεσία» δια χειρός Θόδωρου Νικολαΐδη… Το σκάνδαλο του «71» Ο Λουκανίδης έχει ήδη εγκαταλείψει τη Δράμα, αφήνοντας τους «χειρισμούς» της υπόθεσής του στις παρασκηνιακές κινήσεις των «πρασίνων». Γύρω στο τέλος του καλοκαιριού εμφανίζεται στο προσκήνιο το περιβόητο «άρθρο 71 των Γενικών Κανονισμών», η ύπαρξη του οποίου εν πολλοίς αγνοούταν(;) μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο. Βάσει αυτού, οποιοσδήποτε παίκτης μετακόμιζε σε ξένο πρωτάθλημα, θα μπορούσε να επιστρέψει μετά από ένα χρόνο και να υπογράψει σε όποιον ελληνικό σύλλογο προτιμούσε, χωρίς τη συγκατάθεση της ομάδας στην οποία ανήκε. Σύμφωνα με το «ΦΩΣ», επρόκειτο απλώς για ένα σκανδαλώδες τέχνασμα προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των «παμφάγων συλλόγων του ΠΟΚ» όπως είχε χαρακτηριστικά γραφτεί τότε, συν το ότι το συγκεκριμένο άρθρο ερχόταν σε σύγκρουση με τη διάταξη του καταστατικού της ΕΠΟ που απαγόρευε οποιαδήποτε μετακίνηση χωρίς τη συγκατάθεση του συλλόγου…
0 Comments
|
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΛΑΣΑΡΧΕΙΟΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ |