ΕΥΘΕΩΣ
*Από το 2008 μέχρι σήμερα ο Ολυμπιακός έχει τερματίσει επτά φορές πρώτος στην κανονική διάρκεια της Α1. Σε περισσότερες από τις μισές, το πρωτάθλημα πήγε «απέναντι». Αναδιατυπώνω για να εμπεδώσετε περί τίνος πρόκειται: ο ΠΑΟ έχει πανηγυρίσει τέσσερις τίτλους με σπάσιμο της έδρας την τελευταία εννιαετία, συν άλλους δυο που κατέκτησε έχοντας το πλεονέκτημα…
*Λυπάμαι πολύ που το λέω, αλλά από ένα σημείο και μετά είναι ξεκάθαρο πως το μπασκετικό τμήμα υποφέρει από το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» επί σειρά ετών. Τον περασμένο Ιούνιο είχε την ευκαιρία να πάρει το τρίτο σερί πρωτάθλημα και να κάνει ένα τεράστιο άλμα προς τη μόνιμη «θεραπεία» του, ωστόσο τα συμπτώματα έκαναν ξανά την εμφάνισή τους στον πέμπτο τελικό. Και όπως γίνεται συνήθως στα βαριά περιστατικά, ο πάσχων μπορεί εύκολα να «κυλήσει» και να επιστρέψει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε… *Ακόμα και ο λιγότερο γνώστης του αθλήματος μπορεί να βγάλει ασφαλές συμπέρασμα παρατηρώντας τα συμπτώματα του συνδρόμου. Δηλαδή το φαινόμενο κατά το οποίο οι όμηροι – θύματα εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνοια προς τους απαγωγείς – θύτες τους, σε σημείο να τους υπερασπίζονται και να ταυτίζονται μαζί τους. Μέχρι πρόσφατα, το συγκεκριμένο παράδειγμα είχε περισσότερο σημειολογικό χαρακτήρα. Η υπόθεση πήρε πραγματικές διαστάσεις όταν εκπρόσωπος της ΚΑΕ Ολυμπιακός εξέφρασε την αγωνία του για το τι θα συμβεί αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποχωρήσει από τον ΠΑΟ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ταύτιση με τον θύτη είναι ένας τρόπος με τον οποίο το ίδιο το «εγώ» υπερασπίζεται τον εαυτό του, εξήγηση που πηγάζει από τη θεωρία του Φρόιντ… *Υπάρχει ένας - έστω ένας – κανονικός οπαδός του Θρύλου που να έχει την παραμικρή ανησυχία για το μέλλον του Γιαννακόπουλου στον ΠΑΟ; Είτε είναι «κάφρος», είτε «κύριος», είτε… «μπασκετικός» (όπως αρέσκονται να δηλώνουν κάποιοι τα τελευταία χρόνια), βρίσκεται ένας άνθρωπος με σώας τας φρένας που να υποστηρίζει τους Πειραιώτες που να σκέφτεται «Δημήτρη μη φύγεις, θα φαρμακωθώ»; *Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί στην Ελλάδα αποτελεί ντροπή το να παραδεχτείς ότι μια ομάδα είναι ανώτερη από τη δική σου. Όχι σε ένα συγκεκριμένο ματς ή μια περιορισμένη χρονική περίοδο αλλά διαχρονικά. Σύμφωνοι, την τελευταία εικοσαετία πολλές φορές οι τυφλοί είδαν και οι μουγγοί μίλησαν, εντούτοις δεν είναι δυνατόν να εξηγηθεί η χαοτική διαφορά τίτλων που χωρίζει τον ΠΑΟ από τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ μονάχα με τη διαιτησία. Εβδομήντα χρόνια τώρα, είναι σαφές πως οι παναθηναϊκοί λειτουργούν καλύτερα από τους Πειραιώτες στο συγκεκριμένο τμήμα, κάτι που ίσχυε μέχρι πριν λίγα χρόνια και στις Γυναίκες. Και για να καταλαβαινόμαστε, ο Θρύλος έχει επτά λιγότερα πρωταθλήματα απ’ όσα είχαν οι «πράσινοι» το 1984… *Τα πεπραγμένα των δυο ομάδων στην Ευρωλίγκα θα μπορούσαν ίσως να χρησιμεύσουν ως επιχείρημα για τους ερυθρόλευκους, αν δεν υπολείπονταν κατά τρεις κούπες. Και το ότι έχουν παίξει δυο περισσότερους τελικούς από τον ΠΑΟ είναι ένα ακόμη φαινόμενο ψυχολογικού συμπλέγματος. Εννοείται πως έχουν μεσολαβήσει σφαγές άνευ προηγούμενου στην τρέχουσα εικοσαετία. Ιστορικά όμως, ο Ολυμπιακός ήταν πραγματικά ανώτερος του ΠΑΟ μονάχα στα μέσα του ’90. Τότε που οι αντίπαλοι έμπαιναν στο ΣΕΦ και ήξεραν ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να επιστρέψουν στη βάση τους νικητές. Εξαιρουμένης εκείνης της καταπληκτικής πενταετίας, ποτέ άλλοτε ο Θρύλος δεν ήταν φανερά καλύτερος από τον αιώνιο αντίπαλό του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και όποτε εμφανίστηκε ισοδύναμος – αναφέρομαι στην τελευταία δεκαετία –, εκεί έπαιρναν τον λόγο οι φάλτσες σφυρίχτρες της ΕΟΚ… *Ακόμα κι αν παίζει (και χάνει) στον τελικό Ευρωλίγκας ο Ολυμπιακός, ελάχιστα θα με συγκινεί το γεγονός μπροστά στην προοπτική της κατάκτησης του πρωταθλήματος. Θαρρώ πως οι απορίες σε αυτό το θέμα έχουν λυθεί από το 1996: θυμηθείτε τι ωραίο καλοκαίρι πέρασαν οι τότε πρωταθλητές Ευρώπης μετά το επικό 73-38. Αν είναι να παίρνω πέντε πρωταθλήματα, δε θα με χαλάσει καθόλου αν στο μεταξύ ο αντίπαλός μου παίρνει μια Ευρωλίγκα. Το κακό είναι πως ούτε το ένα ισχύει, ούτε το άλλο. Και παρόλο που κατανοώ όσο λίγοι το πόσο δύσκολο έργο ανέλαβαν κάποτε οι Αγγελόπουλοι, υπάρχουν κάμποσα συμπτώματα στο τμήμα μπάσκετ που αδυνατώ να εξηγήσω. Όταν οι απέναντι κρατούν πιστόλια κι εσύ πηγαίνεις με τον σταυρό στο χέρι, οι πιθανότητες να τη γλιτώσεις θα είναι πάντοτε εις βάρος σου… (To κείμενο δημοσιεύτηκε στο ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ στις 10/10/2017)
0 Comments
|
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΛΑΣΑΡΧΕΙΟΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ |